Willem Bosma: “Ik sloot constant risico’s uit”
“Ik vind het heerlijk om steeds nieuwe uitdagingen aan te gaan, op nieuwe plekken te werken en nieuwe mensen te ontmoeten. Bij Teia kan dat door de grote variatie aan projecten.”
Willem Bosma: “Ik sloot constant risico’s uit”
“Er is veel onwetendheid bij mensen over de natuur. Ik wil mijn kennis en passie delen, zodat andere mensen weer dichter bij de natuur komen te staan.” Met die ideologie startte Willem Bosma met zijn opleiding Bos en Natuur aan de Helicon in Velp. Daarna probeerde hij een aantal opleidingen, maar daar haakte hij vroegtijdig af. Vervolgens voerde hij diverse kortdurende klussen uit. Zo deed hij onder meer bodemonderzoek in een laboratorium. “Interessant, maar niet helemaal mijn ding.”
Nieuwe uitdagingen
Teia kwam in zicht nadat hij had gesolliciteerd bij een natuuraannemer. Daar kon hij onverwachts toch niet aan de slag, maar ze wezen Willem op de mogelijkheden bij Teia en na een goed kennismakingsgesprek in een Brabants café, was het snel geregeld. “Ik vind het heerlijk om steeds nieuwe uitdagingen aan te gaan, op nieuwe plekken te werken en nieuwe mensen te ontmoeten. Bij Teia kan dat door de grote variatie aan projecten.”
Watercrassula te lijf
Willem kon onder andere aan de slag op Terschelling. Daar bedreigt de watercrassula, een klein, exotisch waterplantje, de inheemse natuur. Het plantje kon men vroeger in tuincentra kopen en heeft zich op die manier door heel Nederland verspreid. “Het groeit zo razendsnel dat het andere planten zoals het oeverkruid en de dwergbloem verstikt,” aldus Willem. “Om de watercrassula te stoppen, worden in diverse deelgebieden op Terschelling de grond afgegraven en afgevoerd. Het was mijn taak om ervoor te zorgen dat dit nauwkeurig gebeurde.”
Streng toezicht houden
Dat betekent veel toezicht houden volgens een strikt hygiëne-protocol. “Zo moet alle afgegraven grond worden afgevoerd. Niks, maar dan ook werkelijk helemaal niks, mag achterblijven. Ik controleerde de rijplaten, hield recreanten buiten de werkgebieden en zag erop toe de volgeladen vrachtwagens waren afgedekt, zodat de crassula er niet uit kon waaien.” Ook werkten ze met ‘schone’ en ‘vieze’ laarzen. “Vuile laarzen mag je alleen aan in de nog niet afgegraven gebieden en vica versa. Ik zorgde ervoor dat iedereen ze consequent omwisselde.”
Vliegende keep zijn
Steeds als hij ergens watercrassula dacht te zien, haalde hij dat dan vervolgens zorgvuldig weg. “Je moet dus constant alert zijn en ogen in je achterhoofd hebben.” Gelukkig hoefde Willem dit niet alleen te doen. Ze waren met een aantal toezichthouders en ook de handhavers van Staatsbosbeheer kwamen regelmatig kijken. “Het leuke aan de functie was ook dat ik regelmatig als vliegende keep werd ingezet. Zo moesten we kikkers wegvangen en elders uitzetten. Dat was een mooie ervaring.”
Een nieuwe klus?
De werkzaamheden raakten hem wel. “Het gebied is één grote woestijn geworden en dat was erg treurig om te zien. Bovendien is de uitkomst onzeker, we weten niet of we hiermee de crassula definitief kunnen uitbannen.” Willem zelf weet wél wat hij met zijn toekomst wil. “Ik sta er voor open om bij Teia te blijven. Ik geniet erg van de flexibiliteit en kan op deze manier mooi aan mijn cv werken. De volgende klus lijkt zich ook alweer aan te dienen. Er is een kans dat ik op Texel aan een project mag beginnen. Kom maar op!”