Veldmedewerker Abe aan het woord
"Ecologie is voor mij één grote puzzel, je moet alle stukjes weten te zien en vinden. Ik wil een goede ecoloog worden; eentje die óók weet wat hij nog niet weet."
Veldmedewerker Abe aan het woord
Abe was specifiek op zoek naar vleermuiswerk en ging dit voorjaar in Friesland voor Teia aan de slag. Hij dook vol enthousiasme het veld in, vastbesloten om zijn ecologische kennis te verbreden.
Hoe ben je bij Teia begonnen?
Ik hoefde niet lang te zoeken. Via mijn netwerk in de vogel- en ringerswereld hoorde ik van Merel (een van de praktijkdocenten bij Teia) over het vleermuiswerk. Zij wist dat ik specifiek op zoek was naar werk met vleermuizen en tipte me over Teia. Ik twijfelde niet; ik ga het gewoon proberen!
Een logische stap
Vleermuiswerk is in mijn omgeving vrij normaal. Ik studeer Diermanagement aan Van Hall in Leeuwarden en vanaf het tweede jaar komen er allerlei ecologische thema’s voorbij, vleermuizen horen daar standaard bij. Veel studenten doen het als bijbaan. Ik kende dus al best wat mensen die dit werk doen, ook een paar bij Teia, maar de meesten werken bij andere bureaus hier in de buurt.
Ik wist dat Teia in heel Nederland actief is, dus ik kon gelukkig gewoon in Friesland aan de slag. En er was genoeg te doen!
Waarom vleermuiswerk?
Ik vind ecologie ongelofelijk boeiend. En je kunt je daarin eigenlijk niet op één soort richten. Als je alleen met vogels werkt of alleen met vlinders, mis je de bredere samenhang. Mijn doel is om zo breed mogelijk kennis op te bouwen, zodat ik later ergens een verdiepingsslag kan maken. Vleermuizen passen daar perfect in. En als ik dan én iets leer, én iets verdien, én bijdraag aan soortenbehoud? Dan is dat driedubbele winst!
Mijn uiteindelijke doel is werken aan natuurherstel en soortenbescherming. Waar dat precies is, weet ik nog niet. Misschien bij een ecologisch adviesbureau met quickscans bijvoorbeeld, dat lijkt me een mooie plek om ervaring op te doen.
Wat vond je van de opleiding?
De cursus bij Teia ging me goed af. Dankzij mijn opleiding had ik de basiskennis ecologie al, dus veel van de informatie over vleermuizen viel op z’n plek. Ook was ik door mijn studie al gewend aan online lessen volgen. Het werken in het veld, echt vleermuizen observeren en luisteren naar pulsen was wel echt iets nieuws voor me. Maar ik vond het ontzettend gaaf.
De eerste weken
Echt even wennen! De planning was wat rommelig, omdat een paar collega’s voor de start al gestopt waren. Gelukkig werd dat ook wel snel opgelost en stond ik vaak met mensen die al eerder een seizoen hadden gewerkt ingeroosterd. Dat hielp enorm en gaf me snel vertrouwen. Ook had ik in het begin rustige gebieden waar weinig gebeurde. Dat was eigenlijk wel fijn, want zo kon ik er goed inkomen.
Combineren met een opleiding
Het hele seizoen combineren met studie én ander werk was best intensief. Maar zolang je, je eigen grenzen goed in de gaten houdt, is het te doen. De laatste weken was ik klaar met mijn studie en toen ging het veel soepeler. Alleen de ochtenden, die waren wel pittig. Hoewel iedereen het van tevoren zei, had ik dat toch een beetje onderschat.
Wat het werk betreft
Ik vond het super interessant! Het is bijzonder om gedrag van vleermuizen te leren herkennen via hun geluid. Dat combineren vond ik echt fascinerend. Soms zag ik niet zoveel vleermuizen, maar dan kwam ik een steenmarter of een uil tegen. In drie van mijn gebieden zaten zelfs ransuilnesten. Dat vond ik echt fantastisch!
Er waren ook mindere momenten hoor. Ik had een gebied waar ik letterlijk geen enkele vleermuis tegenkwam. Dat was wel teleurstellend. Misschien was ik een beetje optimistisch over hoeveel activiteit ik zou tegen komen bij iedere ronde. Maar meestal was er altijd wel iets te beleven.
Deze ronde blijft me bij
Een avond- en ochtendronde in een klein dorpje in de buurt van Sneek waar constant activiteit was. Vleermuizen vlogen me om de oren, een uil boven me in een boom én in de ochtend vonden we nog een kraamverblijf! Dat was zo’n moment waarop alles samenvalt, het plaatje was compleet.
En nu?
In september begin ik aan mijn afstudeerstage bij de gemeente De Fryske Marren. Daar ga ik een adviesplan schrijven over het aanleggen van ‘stobberillen’. De boomstronken en -kluiten worden op een lijn geplaatst om de biodiversiteit te vergroten. Dat is een supergaaf project. Daarna wil ik op zoek naar een baan die ik jaarrond kan doen. Een ecologisch adviesbureau lijkt me een goede volgende stap. Daar kan ik mijn kennis verbreden en me nog verder ontwikkelen. Ik wil gewoon een goede ecoloog worden; eentje die óók weet wat hij nog niet weet.
Gemoedelijke sfeer
Wat ik ook heel leuk vond bij Teia, was de sfeer. Ik heb echt met een hele uiteenlopende groep mensen gewerkt en heel wat lol gehad. Iedereen stond klaar om elkaar te helpen. Als iemand een ronde moest overnemen, gebeurde dat gewoon. Ik heb veel nieuwe contacten op gedaan. Het is een klein wereldje, dus we gaan elkaar vast nog vaker tegenkomen.
Zou ik Teia aanraden?
Absoluut! Ik heb het laatst nog tegen mensen gezegd die ik tijdens een ronde tegenkwam. Ze waren nieuwsgierig, dus ik vertelde enthousiast over het werk. Het seizoen was succesvol, ondanks een wat onrustige start. We hadden veel geluk met het weer gehad. Het was een intensief maar leerzaam en mooi seizoen. Ik ben blij dat ik erbij was!